domingo, 20 de noviembre de 2016

La Biblioteca

Ahí va otro poema:

La Biblioteca

Paraíso divino para unos pocos,
bastión de la palabra de los muertos.
Desierto de árido polvo y ceniza,
lugar donde los libros habitan.
Terreno de la fantasía sin dueño,
rosa que florece primaveriza.

Por la esperanza crecen lirios,
regados por ella, amarillos y vivos.
Incansable sueño que nunca finaliza,
e inmediatamente otro comienza.
Surgen las palabras en la biblioteca.
En los libros el alma no se mata.

Olvidada, la palabra de los muertos
espera a alguien agasajar los ojos.
Olvidada, la palabra de los vivos,
espera, pacente, al ávido lector
y compartir su imaginación.
Rosa que se agita ante un suspiro.

Templo de magia ancestral,
que es eterno, que es colosal.
Música que se toca y se siente,
que no suena, que no oímos;
palabra silenciosa, eco frío.
Hablan personas que están ausentes.

¿Quién será el flamante afortunado?
¿Quién será el triunfante agraciado?
De una nueva aventura vivir,
(flores coloridas, joyas de oro,
como tales los libros son tesoro),
de nuevas emociones, sentir.

....................................................


A Biblioteca

Paraíso divino para uns poucos,

bastión da palabra dos mortos.

Deserto de árido po e cinza,

lugar onde os libros habitan.

Terreo da fantasía sen dono,

rosa que florece primaveriza.



Pola esperanza medran lirios,

regados por ela, amarelos e vivos.

Incansable soño que nunca remata,

e inmediatamente outro comeza.

Xorden as verbas na biblioteca.

Nos libros a alma non se mata.



Esquecida, a palabra dos mortos

agarda a alguén agasallar os ollos.

Esquecida, a palabra dos vivos,

agarda, pacente, ao ávido lector

e compartir a súa imaxinación.

Rosa que se axita ante un suspiro.



Templo de maxia ancestral,

que é eterno, que é colosal.

Música que se toca e se sente,

que non soa, que non oímos;

verba silenciosa, eco frío.

Falan persoas que están ausentes.





¿Quén será o flamante afortunado?

¿Quén será o triunfante agraciado?

Dunha nova aventura vivir,

(flores coloridas, xoias de ouro,

coma tales os libros son tesouro),

de novos sentimentos, sentir.




No hay comentarios:

Publicar un comentario