Marea Negra

 Preséntovos un poema en galego que escribín fai anos sobre o que representa a morte dun dos nosos grandes compañeiros: os animais.

Onte augas claras bañaban as súas nacaradas patas.

Xogaba coas pingas baixo un amencer dourado.

Hoxe chevouno lonxe a escura marea negra.

Marexada azabache, invisible a ollos vivos.

Azabache marexada, a que ao ser vista

Xa non hai volta atrás. E as ánimas se afogan

Nas suas ondas, sen piedade nin compasión.

A miña bestia canina… de bestia, pouco.

As súas cinzas rociarán á herba dun monte

Con vistas a un horizonte onde o mar clarea

Lonxe das tenebras baixo un pálido ceo azul.

E o lembarei na noite, plenilunio como testemuña.

Entre a brétema perecerán os seus valores,

A lealdade e bondade. Desinterado agarimo.

Adéus digno amigo, meu camarada querido.

Ata cedo nun mundo cada vez máis descoñecido.